Zwracamy uwagę na zachowanie dzieci w miejscach publicznych, dobre maniery w kontaktach z innymi ludźmi, czy używanie słów grzecznościowych. Upominamy, gdy zapominają o zasadach i zachowują się nieodpowiednio lub powiedzą coś niegrzecznego. Spokojnie bawiące się na dywanie dzieciaki to coś, czego nikt nie komentuje i na co często nie zwracamy zbyt dużej uwagi, do momentu, w którym pociecha sama o to nie zabiega. Tymczasem bardzo często podczas takich siedzących zabaw powinniśmy zainterweniować, ponieważ duża część maluchów siada nieprawidłowo.

Obserwuję to każdego dnia w przedszkolu. Bez względu na wiek dzieciaki mają tendencję do nieprawidłowego siadania podczas zabaw na dywanie. Źle siadają maluszki, źle siadają starszaki, a ich kręgosłup, stawy i mięśnie cierpią. O czym mowa? O siadzie W. Siad W to pozycja, w której dziecko siedząc na podłodze nogi ustawia po bokach bioder, tworząc z nich literę W. Kolana są wygięte, biodra skierowane do wewnątrz. Z pewnością jest to dla maluchów wygodna pozycja- łatwiej im zachować równowagę, ciało zyskuje dodatkowe punkty podparcia i stabilność. Nie dzieje się nic złego, jeśli dziecko siada w ten sposób tylko na chwilę, po czym zmienia pozycję, jednak nie powinniśmy dopuścić do sytuacji, w której siad W przerodzi się w nawyk.

Częste przyjmowanie takiego ułożenia może doprowadzić do problemów ortopedycznych, nieprawidłowego kształtowania się stawów i mięśni tułowia, koślawości kolan, chodzenia z nogami skierowanymi do wewnątrz, nieprawidłowego rozwoju stawów biodrowych. Tendencja do siadu W pojawia się często u dzieci z osłabionym napięciem mięśniowym oraz u maluchów mających problemy z równowagą. Z doświadczenia mogę jednak powiedzieć, że nawyk takiego siadania ma też gro zdrowych dzieci. Co wtedy robić? Po prostu korygować sposób siadania dzieciaków.

---

Może zainteresować cię także: Ignorujesz własne zasady, masz dość zabaw i kłócisz się z partnerem o wszystko? To może być wypalenie rodzicielskie

---

Zaproponujcie im siad prosty (nogi wyprostowane przed sobą), siad prosty rozkroczny (nogi wyprostowane, ułożone w literę V) albo siad po turecku (u mnie nazywany nóżkami w kokardkę). Na początku będzie to wymagało od was dużej uwagi, a niekiedy nawet pokazania i odpowiedniego ustawienia pozycji dziecka, ale z czasem maluch sam zacznie się kontrolować. Moje przedszkolaki na hasło "nóżki" same już poprawiają swoją pozycję.

Z pewnością nie zaszkodzi też wprowadzenie ćwiczeń wzmacniających mięśnie brzucha (np. unoszenie piłki trzymanej między stopami), mięśnie pośladkowe (np. unoszenie bioder z piłką pomiędzy kolanami), nóg (np. unoszenie nogi w leżeniu bokiem, tzw. nożyczki) i tułowia (chodzenie "na czworakach" z nogami wyprostowanymi w kolanach).